Heroische luchtgevechten in wereldoorlog I — de oorlog in de lucht en in de ruimte — Deel 1 —
Prix régulier 20,00 € TTC 6%
Characteristics
| Book cover finish(es) | Hardcover ( square back binding ) |
| Condition | Good |
| Author(s) | André ver Elst |
| Publisher | Uitgeverij De Goudvink |
| Number of pages | 230 |
| Published date | MCMLXVI |
| Language(s) | Nederlands |
| Collection / Series | de oorlog in de lucht en in de ruimte |
| Size | 14,5 x 23 x 4 cm |
| Categorie(s) | • AVIATION MILITAIRE • PREMIÈRE GUERRE MONDIALE |
Description
- 20% korting op de aankoop van alle 9 delen van “ de oorlog in de lucht en in de ruimte” ;
Vraag uw persoonlijke kortingscode ;
door een e-mail te sturen naar info@aviation.brussels
Door de tijden heen hebben de strategen steeds getracht hun vijand te treffen vanuit de lucht. Bij ontbreken van mechanisch voortbewogen toestellen deden zij het met pijlen, werpspietsen, katapulten e.d. Totdat in het begin van de 20e eeuw, na succesrijke experimenten met ballons, het vliegtuig voor het voetlicht verscheen. In zijn eerste, broze gedaante was het zeker niet bestand tegen 'militair geweld' en de machines die in augustus 1914 en de eerste daaropvolgende maanden boven het front opdaagden, konden dan ook alleen maar gebruikt worden voor verkenningsvluchten. Het duurde niet lang of de fragiele constructies werden ontwikkeld tot bewapende jagers en bommenwerpers, die het front tot ver buiten de eigenlijke gevechtslinie uitbreidden. De strijd in de lucht verkeerde in de Eerste Wereldoorlog aanvankelijk nog in een embryonale fase, maar voortdurend werden andere machines uitgedacht, snellere, zwaarder bewapende. Een nieuwe vinding van de ene belligerent noodzaakte de andere tot grotere inventiviteit om met nog grotere kracht terug te kunnen slaan. Door die geweldige haast nam men vaak zijn toevlucht tot 'kunst- en vliegwerk', hetgeen nare gevolgen kon hebben: motoren spatten uiteen, vleugels klapten dubbel, landingsgestellen braken, enzovoort. Vooral de Britten hadden het hard te verduren; bij hen duurde het tot bijna het einde van de oorlog eer zij een doelmatig toestel in gebruik konden nemen. Honderden mensenlevens waren verloren gegaan. Ten onrechte geloofden zij te veel in de machine en te weinig in de piloot, die niet meer dan een elementaire opleiding kreeg alvorens naar het front te worden gestuurd. Een Britse vlieger schreef in zijn journaal: 'Ik voel mij niet opgewassen tegen de "papegaaien" (de bontgekleurde Duitse jachtvliegtuigen). Vandaag haalden ze mijn beste vriend naar beneden, morgen is het mijn beurt...' Het waren inderdaad de laatste woorden die hij in zijn dagboek schreef.
In de persoon van Anthony Fokker bezat Duitsland een superieur vliegtuigbouwer, wiens genie ook veel heeft bijgedragen in de schepping van nieuwe wapens. Voor de geallieerden was Fokker een nachtmerrie. De Britten noemden hun toestellen in de eerste oorlogsjaren niet voor niets 'Fokker Fodder' (Fokker-voer).
In tegenstelling met de Duitsers ontwikkelden de geallieerden het bombardementsvliegtuig, maar het duurde tot in 1918 eer dit op grote schaal werd aangewend. Toen kreeg brigadegeneraal William Mitchell van de US Air Service het bevel over het luchtwapen. Hij concentreerde meer dan 1.400 bommenwerpers en viel aan. Mitchell sloeg een bres in de Duitse stellingen en opende de weg naar de wapenstilstand. Het vliegtuig had bewezen sterker te zijn dan een mens ooit had kunnen geloven.
